W dzisiejszym artykule przybliżę postać rofesora Wiktora Zina, znanego przede wszystkim z programu telewizyjnego „Piórkiem i węglem“, wielkiego felietonisty, architekta i piewcy kultury polskiej. Ukończył studia na Akademi Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w 1952 roku otrzymał tytuł doktora, w 1967 roku profesora nadzwyczajnego a w 1979 roku profesora zwyczajnego. W okresie 1962-67 był dziekanem krakowskiego Wydziału Architektury prowadząc tak unikatowe wykłady jak i kurs rysunku. Od 1962 pełnił
W stosunku do dzisiejszego wpisu, nazwę tej serii artykułów należało by uzupełnić. Odpowiednim byłoby " Ołówkiem, pędzlem i dłutem" - bo będzie tu mowa o rzeźbie. W tym tygodniu pojawiło się w naszej pracowni Kurs Rysunku Moduł Warszawa popiersie Stanisława Noakowskiego „dłuta“ Alfonsa Karnego. Oczywiście określenie „dłuta“ jest tutaj użyte w przenośni ponieważ artysta, choć zajmował się rzeźbą, bardzo rzadko używał do tego dłuta. Medium artystycznym Karnego była glina kształtowana rękami,
Burzliwy wiek dziewiętnasty obfitował w Polsce, w wiele ciekawych zjawisk w malarstwie. Wówczas tworzyli Henryk Siemiradzki i Józef Brandt, a symboliczne berło króla sztuki należało do Jana Matejki. Jednak to pokolenie ich uczniów stworzyło największy (pod względem formatu) polski obraz. Panorama Racławicka powstała w 1894, by uświetnić Powszechną Wystawę Krajową we Lwowie. Pracę nad nią podjęli uznani wówczas artyści: Jan Styka i Wojciech Kossak. Do współpracy zaproszono m.in. znanego
David Hockney urodzony w 1937 w Bradford (Północna Anglia), słusznie uznawany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych artystów. Wszechstronnie uzdolniony i nieustannie eksperymentujący, zajmuje się grafiką, rysunkiem, scenografią, fotografią. W ostatnich latach tworzy na tablecie. Jednak największe mistrzostwo osiągnął w malarstwie sztalugowym. Jest autorem portretów, pejzaży, dotyka również wątków autobiograficznych. Wyjątkowość jego twórczej postawy polega między innymi na
